Wkładam zakładkę w połowie zdania i przymykam książkę na szerokość palca. Dyskretnie ściszam muzykę i zaczynam przysłuchiwać się kłótni, która dzieje się za moimi plecami, na bliźniaczych siedzeniach pociągu miejskiego.

Katon Starszy radził, by nie dbać o słowa złych ludzi, kiedy żyjemy uczciwie, bo cnota obroni się sama. Łatwiej powiedzieć, niż zrobić, zauważył w liście do swojego brata Cyceron, człowiek w tej dziedzinie kompetentny, ponieważ był genialnym mówcą i zarazem człowiekiem czynu. Słowa zawsze zostawiają ślad.

Jest w niektórych z nas spotęgowany mechanizm przetrwania. Może posiadając go wstydzisz się za siebie sam, a może to otoczenie odpowiada uśmieszkiem na twoje reakcje, biorąc je za infantylizm. Pop–psychologiczne portale wprost dramatycznymi nagłówkami ostrzegają przed nim jako chorobą psychiczną. Tak czy siak, jeśli tym co cię trapi, lub przysparza wątpliwej sławy wśród znajomych jest pareidolia, wiedz, że twoje wewnętrzne zwierzę nie wszystkie umarło.

Po przypadkowym spotkaniu w kuchni, staliśmy z moim ojcem w niezręcznej ciszy, oczekując aż zagotuje się woda w czajniku. Specjalnie zagotowałam więcej, żeby starczyło na dwa kubki, co oznacza też, że trzeba dłużej czekać i więcej milczeć.

Był chłopiec, który duszę zaprzedał, by świat konający ratować, bo tylko ile widział - wiedział, trzeba działać - szeptała mu troska.