Zwycięska praca w konkursie na interpretację fragmentu powieści Paragraf 22.

Oto ludzie wędrują, aby podziwiać szczyty gór, spiętrzone fale morza, szeroko rozlane rzeki, Ocean otaczający ziemię, obroty gwiazd. A siebie samych omijają, siebie nie podziwiają.

Rozumienie granic może być różnorakie: są granice państw, polityczne, geograficzne, ale też granice ludzkiej wytrzymałości, granice moralne czy granice rozumu.

Wprost proporcjonalnie do rozwoju technologii, spada przystosowanie człowieka do życia na świecie. Jesteśmy świadkami niecodziennego zjawiska reewolucji. Czekam na moment, kiedy skuleni nad ekranem smartfona znów zaczniemy się poruszać na czterech kończynach.

Ironiczne jest to, że te piekielne demony choroby gnieżdżą się w samym środku uśpionego rozumu, w jego centrum, wkradając się tam bezszelestnie niczym kot lgnący do najcieplejszego miejsca w całym organizmie.