W wolne dni nie było słychać skrzypienia drzwi maminej szafy, nawet kiedy było już porządnie jasno. Tata wstawał pierwszy i znikał w kuchni nie wiadomo kiedy, zanim przebudziłam się i sennie obserwowałam siwą od kurzu wiewiórkę, wiszącą na ścianie nad głową.

„Dlaczego nie odbierzesz sobie życia?” – pytał Viktor E. Frankl swoich pacjentów cierpiących z powodu rozmaitych dramatów. W ich odpowiedziach odnajdywał wskazówki, którymi kierował się w dalszej terapii.

Kiedy mama i tata byli w pracy, babcia Ludka pieliła w ogródku obok stodoły, wyrywała z ziemi marchewkę i pietruszkę, zrywała i łuskała groch, gotowała obiad.

Krafft-Ebing, ekspert od zboczeń seksualnych i wiedeński kolega Freuda, powiedział, że światem rządzą głód i miłość. Ale zarówno on, jak i Freud zapomnieli o głodzie i skupili się na mękach miłości, co należy uznać za niefortunne, gdyż seks, jedzenie i picie zawsze sobie towarzyszą, kiedy ludzie poszukują przyjemności.

Pierwszy był kurnik, do którego chodziło się z babcią. Zajmował prawą stronę chlewika, zbudowanego z grubych drewnianych bali, tak starych, że już nawet nie pachniały drewnem, a strop tonął we mgle prawiecznych pajęczyn. Najpierw trzeba było iść po trawie, potem schodziło się niżej, w błoto z odciśniętymi stemplami kurzych łap.