Było już dobrze po północy, kiedy do pokoju weszła siostra Józka. Wymownie spojrzała na zegar ścienny. Józek uśmiechnął się i bezradnie rozłożył ręce. Bez słów powiedział: „Trzeba już kończyć. Ona tutaj rządzi”.

…Przede wszystkim chciałbym zaznaczyć jak bardzo wdzięczny jestem wam... Za wszystko! Tak, za wszystko, co otrzymałem od was, w ramach tych spotkań... Przy okazji mam nadzieję, że i ja, również, mógłbym dać coś... Od siebie... Tak...

Jaskrawo pomarańczowy kocyk z polaru miał dwie zalety: mieścił się w plecaku i można go było z daleka dostrzec na plaży. Marika kilka razy dziennie zmieniała miejsce plażowania, wchodziła i wychodziła z wody, robiła dłuższe spacery i wszystkie swoje rzeczy rozkładała na pomarańczowym kocyku.