Idee

Maria Skłodowska-Curie twierdziła, że człowiek boi się tego, czego nie zna. Nie tylko boi się, ale zwyczajnie nie lubi. Nie lubi rzeczy, których nie zna, nie lubi ludzi, których nie zna i nie chce poznać, bo wystarczają mu uprzedzenia.

Uogólnienia są częstym powodem kłótni, ponieważ inne osoby usiłują znaleźć wyjątek dla takiego czy innego uogólnienia.

Nasze społeczeństwo uczyniło ze szczęścia ideę, prawie obowiązek. Szczęście jednostki stało się najwyższym celem politycznych wyborów. Ale ile szczęścia człowiek potrzebuje do szczęścia? Jak zmierzyć coś tak subiektywnego i nienamacalnego jak szczęście? Jak to zapisać?

Słowo „szczęście” posiada w słowniku 261 synonimów i każdy z nich posiada inny odcień znaczeniowy. Najczęściej definiowane jest jako powodzenie w jakiejś sytuacji życiowej lub pomyślny zbieg okoliczności. Tak rozumiał szczęście Casanowa i chwalił się nim przez dwa tysiące stron „Historii mojego życia”, by na kolejnych stronach autobiografii (jest ich w sumie ponad trzy tysiące) wielokrotnie podkreślić, że niestety po pięćdziesiątce definitywnie go opuściło...