Słowa

Gdybym była znana i funkcjonowała w powszechnej świadomości jako autorytet w sprawach różnych, na pewno o tej porze dostawałabym już mnóstwo listów i maili z pytaniami o to, jak przetrwać ten trudny okres, jakim jest jesień. Moja potrzeba pisania rubryk w magazynach kobiecych musi być jednak realizowana gdzie indziej, z racji tego, że nikt jeszcze nie dostrzegł we mnie potencjału na współczesną znachorkę, czy też lifestylową guru, która poprowadziłaby grono zagubionych dusz przez wiatry, deszcze i ciemności. Mimo mojego szczątkowego doświadczenia w roli pasterza ludu, zupełnie niepytana, czuję potrzebę włożenia rozciągających się wieczorów w ramy definicyjne, które pozwoliłyby okiełznać rozlewającą się leniwie melancholię, zupełnie niepożądaną przez tych nieprzyzwyczajonych do bycia przewrażliwionym bucem...

Jednym z powodów dla których zazwyczaj wybieram komunikację miejską zamiast samochodu, pomijając niepokój związany ze skrętami w lewo i skrzyżowaniami równorzędnymi, jest okazja uczestniczenia w pewnej zbiorowej codzienności, którą dostarczają nam autobusy i pociągi miejskie...

Jeśli kiedyś dorobię się majątku, doskonale wiem gdzie go roztrwonię (taki też jest sens dorabiania się majątku moim zdaniem). Nie uwierzę, że układ straganów na Rynku Jeżyckim w Poznaniu jest przypadkowy. Wszystko zostało przemyślane tak, żeby ktokolwiek przechodzący, z którejkolwiek strony, został wciągnięty tak jak statki i samoloty bywają wciągane przez Trójkąt Bermudzki...

Jeżeli miałabym wymienić jedne z najbardziej perwersyjnych przyjemności w moim życiu, to oprócz posmaku aspartamu w coli zero, wymieniłabym także bezkompromisowe, perfidne i wręcz wulgarne marnowanie czasu. Warto w tym miejscu wyjaśnić, że źródłem przyjemności nie jest wykonywana w danym momencie absurdalnie bezsensowna czynność, ale sam proces trwonienia drogocennych minut, ładnie mówiąc, per se...