Lekarz prowadzący powiedział, że najgorsze minęło. Zaremba będzie żył, ale jeszcze nie było wiadome, jakie to będzie życie. Pani Hania codziennie odwiedzała męża w szpitalu. 

I nagle to wszystko okazało się prawdą. Miałem kilkanaście sekund na wybór postaci. Chciałem być pasterzem, ale było ich już zbyt wielu. Nikt nie chciał być osiołkiem, więc jako osiołek stanąłem w otwartych wrotach bożonarodzeniowej stajenki. 

Odkąd Piotrowi zmarła żona, stał się rezydentem lokalnej nekropolii, znawcą obyczajów bluszczu i praktykiem dziennic (to takie strzydziestokrotnione miesięcznice).  - Nie uciekam od życia – mówił zaniepokojonym bliskim, którzy próbowali wyciągnąć go z cmentarza i posadzić z powrotem za biurkiem.  – Uciekanie od życia to jest teraz właśnie moje życie!